اپلیکیشن جامع ارزیابی پرستاری

مقیاس برادن یک ابزار معتبر برای ارزیابی خطر زخم فشاری (زخم بستر) در بیماران است. این مقیاس 6 فاکتور خطر را ارزیابی می‌کند.

پروتکل ارزیابی:

• ارزیابی باید در زمان پذیرش بیمار انجام شود
• در صورت تغییر وضعیت بالینی بیمار، ارزیابی مجدد انجام شود
• برای بیماران با ریسک بالا، مداخلات پیشگیری از زخم فشاری اجرا شود

محدوده امتیازها:

• ریسک بسیار بالا: امتیاز 9 یا کمتر
• ریسک بالا: امتیاز 10-12
• ریسک متوسط: امتیاز 13-14
• ریسک کم: امتیاز 15-18
• بدون ریسک: امتیاز 19-23

امتیاز ولز یک سیستم امتیازدهی بالینی برای ارزیابی احتمال ترومبوز وریدی عمقی (DVT) است. این ابزار به پزشکان کمک می‌کند تا تصمیم بگیرند آیا نیاز به انجام آزمایش‌های بیشتر وجود دارد یا خیر.

پروتکل ارزیابی:

• ارزیابی باید در زمان پذیرش بیمار انجام شود
• در صورت بروز علائم جدید، ارزیابی مجدد انجام شود
• برای بیماران با ریسک بالا، اقدامات تشخیصی فوری انجام شود

محدوده امتیازها:

• احتمال بالا: امتیاز 3 یا بیشتر
• احتمال متوسط: امتیاز 1-2
• احتمال کم: امتیاز 0 یا کمتر

شاخص توده بدنی (BMI) یک معیار ساده برای ارزیابی وزن نسبت به قد است که به طور گسترده برای طبقه‌بندی کم‌وزنی، وزن طبیعی، اضافه وزن و چاقی استفاده می‌شود.

فرمول محاسبه:

BMI = وزن (کیلوگرم) / (قد (متر) × قد (متر))

محدوده امتیازها:

• کم‌وزن شدید: کمتر از 16
• کم‌وزن: 16 تا 18.5
• وزن طبیعی: 18.5 تا 24.9
• اضافه وزن: 25 تا 29.9
• چاقی: 30 یا بیشتر

مقیاس فعالیت‌های روزانه زندگی (ADL) ابزاری برای ارزیابی عملکرد فرد در انجام فعالیت‌های اساسی روزمره است. این مقیاس به پرستاران کمک می‌کند تا سطح استقلال بیماران را ارزیابی کنند.

پروتکل ارزیابی:

• ارزیابی باید در زمان پذیرش بیمار انجام شود
• در صورت تغییر وضعیت عملکردی بیمار، ارزیابی مجدد انجام شود
• برای بیماران با امتیاز پایین، برنامه مراقبتی مناسب طراحی شود

محدوده امتیازها:

• وابستگی کامل: امتیاز 0-4
• وابستگی شدید: امتیاز 5-8
• وابستگی متوسط: امتیاز 9-12
• استقلال نسبی: امتیاز 13-16
• استقلال کامل: امتیاز 17-20

ابزار تعیین سطح مراقبت به پرستاران کمک می‌کند تا نیازهای مراقبتی بیماران را ارزیابی کرده و سطح مناسب مراقبت را تعیین کنند.

پروتکل ارزیابی:

• ارزیابی باید در زمان پذیرش بیمار انجام شود
• در صورت تغییر وضعیت بالینی بیمار، ارزیابی مجدد انجام شود
• سطح مراقبت تعیین شده باید متناسب با نیازهای واقعی بیمار باشد

سطوح مراقبت:

• مراقبت حداقل: امتیاز 0-15
• مراقبت متوسط: امتیاز 16-25
• مراقبت شدید: امتیاز 26-35
• مراقبت بحرانی: امتیاز 36-45

مقیاس هامپتی دامپتی یک ابزار ارزیابی خطر سقوط برای جمعیت pediatric (کودکان) است. این مقیاس به شناسایی کودکانی که در معرض خطر سقوط هستند کمک می‌کند.

پروتکل ارزیابی:

• ارزیابی باید در زمان پذیرش کودک انجام شود
• در صورت تغییر وضعیت بالینی کودک، ارزیابی مجدد انجام شود
• برای کودکان با ریسک بالا، مداخلات پیشگیری از سقوط اجرا شود

محدوده امتیازها:

• بدون ریسک: امتیاز 7-11
• ریسک پایین: امتیاز 12-14
• ریسک متوسط: امتیاز 15-18
• ریسک بالا: امتیاز 19-23

ارزیابی تغذیه به شناسایی بیماران در معرض خطر سوءتغذیه کمک می‌کند. این ارزیابی برای برنامه‌ریزی مداخلات تغذیه‌ای ضروری است.

پروتکل ارزیابی:

• ارزیابی باید در زمان پذیرش بیمار انجام شود
• در صورت تغییر وضعیت تغذیه‌ای بیمار، ارزیابی مجدد انجام شود
• برای بیماران با ریسک بالا، مداخلات تغذیه‌ای اجرا شود

محدوده امتیازها:

• وضعیت طبیعی: امتیاز 0-2
• ریسک متوسط: امتیاز 3-5
• سوءتغذیه شدید: امتیاز 6-10

ارزیابی درد یک بخش اساسی از مراقبت پرستاری است. استفاده از مقیاس‌های استاندارد درد به پرستاران کمک می‌کند تا درد بیماران را به طور دقیق ارزیابی و مدیریت کنند.

پروتکل ارزیابی:

• ارزیابی درد باید در زمان پذیرش بیمار انجام شود
• پس از مداخلات درمانی، ارزیابی مجدد درد انجام شود
• برای بیماران با درد شدید، مداخلات فوری انجام شود

محدوده امتیازها:

• بدون درد: 0
• درد خفیف: 1-3
• درد متوسط: 4-6
• درد شدید: 7-10

مقیاس کمای گلاسکو (GCS) یک مقیاس نورولوژیک است که سطح هوشیاری بیمار را پس از آسیب به سر یا در سایر شرایط نورولوژیک ارزیابی می‌کند.

پروتکل ارزیابی:

• ارزیابی باید در زمان پذیرش بیمار انجام شود
• در صورت تغییر وضعیت نورولوژیک بیمار، ارزیابی مجدد انجام شود
• برای بیماران با GCS پایین، مداخلات فوری انجام شود

محدوده امتیازها:

• کمای عمیق: 3-8
• کمای متوسط: 9-12
• هوشیاری: 13-15